Wycieczka Samorządowa

W dniu 10.10.2012r. spotkaliśmy się przed Dworcem Głównym i po zebraniu wszystkich osób ruszyliśmy na peron nr 3. Odjechaliśmy z dwuminutowym wyprzedzeniem. Do Wałbrzycha jechaliśmy pociągiem dwie godziny, ale droga zleciała nam szybko i wesoło. Pan Taczyński patrolował przedział i dawał cenne rady, zaszczycał nas swoją obecnością. Kiedyś jednak każda podróż się kończy. Musieliśmy wysiąść i udać się na peron, gdzie stał szynobus, który zabrał nas aż do kopalni węgla „Nowa Ruda”. Po drodze przejechaliśmy najwyższym wiaduktem kolejowym w Polsce, mającym 36 metrów wysokości i najdłuższym tunelem kolejowym, o długości 1,3 km.

W Nowej Rudzie, z przewodnikiem Jarkiem zwiedziliśmy sale wystawowe. Nie było to ciekawe, ale perspektywa udania się pod ziemię pocieszała wszystkich i dawała nam siły do dalszego słuchania. Po założeniu kasków (popularnością cieszyły się zwłaszcza czerwone i różowe) weszliśmy do kopalni. Tam dowiedzieliśmy się, że każdy kolor odpowiada za inną funkcję, np. żółty – miodziarz, biały – kadra, dyrektorzy, czerwony – elektrycy, zielony – uczniowie itd. W kopalni było ciemno, co wykorzystywał Edek – jej duch czyli skarbnik. Przemykał się niepostrzeżenie i kryjąc się w ciemnych zakamarkach chrapał nam niespodziewanie nad uszami. Niektórzy zyskali nowego idola, inni zaś witali go krzykiem. Na kolejnych stacjach naszego zwiedzania poznawaliśmy coraz to nowe rzeczy. Wiemy już, że dzieci pracujące w kopalniach nie dożywały często wieku młodzieńczego, a konie raz wjeżdżając pod ziemię, już nigdy nie widziały światła słonecznego. Dużą ilość uczniów zasmucił ich los, jednak szybko o tym zapomniano, po szalonej przejażdżce kolejką. Gdy wyszliśmy na powierzchnię, słońce oślepiło nas na krótką chwilę.

Tu dopiero zobaczyliśmy, że dwie osoby, które podzieliły na początku zwiedzania los górników, miały twarze całkowicie wysmarowane węglem. Czarna maź, podobno doskonała na cerę, zeszła dopiero ze skóry dopiero przy kontakcie z bieżącą wodą. Wróciliśmy do budynku administracyjnego kopalni, a tam (przed odwiedzeniem kawiarni) zrobiliśmy sobie pamiątkowe, grupowe zdjęcie.

Busy przywiozły nas do pamiętnego ośrodka, w którym nasz szkolny Samorząd gościł rok temu. Wściekle głodna grupa po wciągnięciu obiadu była gotowa do logicznego myślenia. Zabraliśmy się do roboty. Opracowanie planu działania na rok szkolny 2012/2013 zajęło nam dużo czasu, ale przy pomocy ciastek, cukierków i dyrektorki Teresy Sembratowicz udało się go opracować idealnie. Zadowoleni z siebie poszliśmy na kolację, gdzie zachwycił nas tutejszy bigos i zaopatrzenie w ser żółty. Po kolacji musieliśmy jeszcze uzgodnić co nieco z panem Taczyńskim i przemiłą panią Rzeźniczak. Wytypowana została nowa wiceprzewodnicząca Julia ,,Czosnek” Ciosk-Noji. Nareszcie pozostało tylko wślizgnięcie się pod ciepłą kołderkę i zapadnięcie w głęboki sen.

Następnego dnia po równie pysznym śniadaniu (na którym była już szyneczka) podzieliliśmy się na pięć grup i znów zabraliśmy się do pracy.

• Grupa 1 (w składzie Hania, Jula W., Ola K.) pisała sprawozdanie.
• Grupa 2 (w składzie Kaja, Ula, Daniel) szykowała niespodziankę dla p. Bolewicz.
• Grupa 3 (w składzie Maja, Mateusz K., Mateusz Sz., Magda, Natalia O.) omawiali sprawy wyborcze, np.: co zrobić w przypadku, gdy na przewodniczącego startuje jedna osoba, opracowanie lekcji o Samorządzie, jak powinna przebiegać debata).
• Grupa 4 (w składzie Teresa, Jula B., Jula C.N, Patrycja) układali ostateczną wersją planu pracy Samorządu.
• Grupa 5 (w składzie Hubert, Natalia G., Asia) pracowali nad pomysłem organizacji Dnia Patrona

Przed wyjazdem zdążyliśmy nakręcić jeszcze teledysk, dla p. Bolewicz. Na próbach minął szybko czas, więc zjedliśmy kolejny obiad i ruszyliśmy w drogę powrotną. Z ośrodka wyjechaliśmy trochę zbyt wcześniej, dlatego około 30 minut spędziliśmy na malowniczej stacji w Ludwikowicach Kłodzkich. W sumie może i dobrze się stało, że mieliśmy chwilę, bo p. Taczyński się spostrzegł, że ukradł klucz z ośrodka! Czas oczekiwania wykorzystał więc na szybkie konsultacje z właścicielami i rozmowy z mieszkańcami stacji, u których ostatecznie zostawił klucz. 

W drodze powrotnej, pomimo zmęczenia, uczestnicy wyjazdu nie próżnowali, jedni podziwiali niezwykle malownicze widoki, rozciągające się z okien szynobusu jadącego do Wałbrzycha, inni pracowali nad stworzeniem elektronicznej wersji planu, a jeszcze inni … odpowiadali przy mapie! W końcu z okien wagonu dostrzegliśmy znajome budynki Wrocławia. Byliśmy na miejscu. 

(Hanna Chrapusta, Aleksandra Kogut, Julianna Wójcik, klasa 2d)

Jeżeli nie życzą sobie Państwo, aby Państwa zdjęcie lub zdjęcie z państwa wizerunkiem, było zamieszczone w galerii, proszę przesłać informacje na adres email: jan.taczynski@wp.pl. Po otrzymaniu informacji zdjęcie zostanie usunięte.