Zgłosiliśmy się na warsztaty, trochę żeby urozmaicić sobie szkolną codzienność. W sumie nie ważny był temat, ważne, że choć na chwilę można było zmienić utarty schemat codzienności! Warsztaty nie były zbyt długie. Jedna lekcja, nic więcej, ale muszę stwierdzić, że nikt z nas nie wyszedł po tym czasie taki sam!
Zaczęło się zwyczajnie. podzieliliśmy się na grupy i w nich zaczęliśmy wypisywać na wielkich płatach szarego papieru nasze skojarzenia z trzema słowami - "Kocham". "Jestem", "Nienawidzę". Pisaliśmy o tym co dla nas jest ważne, kim byśmy chcieli być, co nas złości ... Później odczytaliśmy nasze wypowiedzi. Nic niezwykłego. Na zakończenie spotkania obejrzeliśmy film, w którym osoby niepełnosprawne intelektualnie odpowiadały dokładnie na te same pytania co my przed chwilą. Okazało się, że niczym się nie różnimy. To co było dla nas ważne było ważne dla bohaterów filmów, podobną zbieżność dostrzegliśmy w naszych planach względem siebie czy naszych złościach.
Organizatorzy zastosowali bardzo proste narzędzi, ale niezwykle skutecznie pokazali nam, że niepełnosprawni są takimi samymi ludźmi jak my! To była bardzo pouczająca lekcja!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz